یکشنبه ۰۹ اردیبهشت ۰۳

آرشیو خرداد ماه 1397

بازار استوک لوازم الکترونیکی، لپ تاپ ، مانیتور، آل این وان، کیس صنعتی

چطور مشکلات لپ تاپ استوک خود را حل کنید-قسمت دوم

۲۶۸ بازديد
تصویر ال سی دی لپ تاپ یکدست سفید یا نامفهوم است
یک مانیتور خارجی به لپ تاپ متصل کنید. اگر تصویر مانیتور خارجی خوب باشد، پس ایراد در صفحه ال سی دی لپ تاپ یا کابل اتصال آن است. اگر تصویر مانیتور مشابه ال سی دی لپ تاپ باشد، پس احتمالاً ایراد از کارت تصویر داخلی مادر بورد است، این بدین معناست که مادربورد لپ تاپ باید تعویض شود.

قطعات یک صفحه نمایش ال سی دی لپ تاپ

طرح ساده شده بالا اجزای اصلی دخیل در مشکل تصویر ال سی دی لپ تاپ را نشان می دهد.
رابط ها، موقعیت های ۱-۲-۳ : ارسال اطلاعات تصویری از مادربورد به صفحه ال سی دی از طریق کابل رابط ۲ انجام می شود. این کابل ویدئویی همچنین ولتاژ لازم برای مدار تبدیل FL را در محل رابط ۳ تامین می کند.
مدار مبدل FL، موقعیت های ۳-۴ : این قسمت منبع DC ولتاز پایین (رابط ۳) را به ولتاژ بالا AC (رابط ۴) تبدیل می کند، تا انرژی لامپ تصویر پشت صفحه را تامین کند. اگر مدار مبدل FL نقص داشته باشد، صفحه ال سی دی مانند یک تصویر بسیار تار و کم نور در صفحه نمایش لپ تاپ به نظر خواهد رسید.
CCFL (لامپ نور پس زمینه): وقتی لامپ نور پس زمینه روشن باشد شما می توانید تصویر را بر روی صفحه ال سی دی ببینید. در برخی لپ تاپ ها این لامپ بخشی از صفحه ال سی دی است و باید به طور کامل به همراه صفحه ال سی دی تعویض شود. تعویض آن باید به یک کارگاه تعمیر تخصصی سپرده شود.
سوییچ نگه دارنده درب لپ تاپ: این سوییچ یک پین کوچک است (مکانیکی یا مغناطیسی) که در کنار لولاهای درب ال سی دی قرار دارد. اکثر لپ تاپ ها دارای قابلیت فعالیت در حالت استندبای یا هایبرنیت در هنگام بسته بودن ال سی دی هستند. این کار از طریق اتصال با نرم افزار مدیریت انرژی BIOS لپ تاپ انجام می شود. این نرم افزار نیز به سیستم عامل ویندوز متصل می شود.

لپ تاپ کند است و دائماً پنجره pop-up را نمایش می دهد
من شاهد بوده ام که در اکثر لپ تاپ ها این اتفاق به صورت مداوم روی می دهد. روش ساده برای حل این مشکل در ادامه بیان شده است:
۱٫ کابل برق لپ تاپ را قطع کنید
۲٫ باتری لپ تاپ را خارج کنید
۳٫ کمی صبر کنید (۱۰ ثانیه)
۴٫ دوباره باتری را در جای خود قرار دهید
۵٫ کابل برق را دوباره متصل کنید
۶٫ لپ تاپ را روشن کنید
لپ تاپ به صورت عادی و با عملکرد کامل شروع به کار خواهد کرد. اگر در هنگام بروز این مشکل در حال کار با نرم افزارهای وُرد یا اکسل مایکروسافت بوده اید، مشاهده خواهید کرد که صفحات و سند ها به طور خودکار بازیابی خواهند شد. بدین ترتیب که بعد از باز کردن برنامه مایکروسافت، آخرین سندی که در حال کار بر روی آن بوده اید نمایش داده خواهد شد.

رفع مشکل هایبرنیت و استندبای لپ تاپ
گزینه های مدیریت انرژی در لپ تاپ ها در برخی مواقع مشکل زا می شوند. حالت های هایبرنیت و استندبای حالت هایی برای صرفه جویی در مصرف انرژی در لپ تاپ های باتری دار هستند. (لپ تاپ استوک و کارکرده)
هایبرنیت شدن روندی است که در آن قبل از رفتن کامپیوتر به حالت هایبرنیت یا استندبای وضعیت کاری (محتواها) شما در حافظه ذخیره می شود. وقتی لپ تاپ به حالت عادی برمی گردد دقیقاً همان وضعیت قبلی برای شما بازیابی می شود. استندبای و هایبرنیت از حالت انرژی کم مصرف استفاده می کنند تا انرژی کافی برای نگهداری از محتوای حافظه را داشته باشند. این بدین معناست که یک لپ تاپ می تواند بدون یک ریستارت کامل و از دست رفتن کارها و فعالیت ها به حالت عادی بازگردد.

لپ تاپ از حالت استندبای یا هایبرنیت خارج نمی شود
در ادامه به توصیه هایی اشاره می کنم که توسط خودم تست شده است:
• به آن فرصت دهید – برخی از لپ تاپ های قدیمی تر ممکن است بیش از ۳۰ ثانیه طول بکشد تا کاملاً به حالت اول بازگردند
• برخی از لپ تاپ ها دارای کلیدهای ویژه و یا دکمه ” Wake Up” هستند – دفترچه راهنما را مطالعه کنید
• دکمه پاور لپ تاپ را فشار داده و ۵ ثانیه نگه دارید. برخی از لپ تاپ ها طوری تنظیم شده اند تا با فشردن دکمه پاور به حالت آماده باش و هایبرنیت بروند. نگه داشتن دکمه پاور به مدت حداقل ۵ ثانیه معمولاً لپ تاپ را ریست و ریستارت می کند (لپ تاپ استوک درجه یک)
• به عنوان آخرین اقدام، باتری لپ تاپ را خارج کنید و کابل برق را بکشید، ۳۰ ثانیه صبر کنید، بعد دوباره باتری ها را در جای خود قرار داده و کابل برق را متصل کنید
حال که لپ تاپ دوباره آماده به کار شده است، شما باید مشکل اصلی را پیدا کنید. معمولاً چنین مشکلاتی از عدم سازگاری بین ویژگی های مدیریت انرژی BIOS لپ تاپ و ویندوز ناشی می شوند.
ناسازگاری بین مدیریت برق BIOS لپ تاپ ها و مدیریت برق ویندوز رایج ترین دلیل مشکل برگشت به حالت عادی است. تنظیمات دیگری را در BIOS امتحان کنید تا ببینید که آیا مشکل حل می شود. بررسی کنید که آیا BIOS لپ تاپ طوری تنظیم شده تا کامپیوتر را به حالت گوش به زنگ ببرد و آیا آن با مقادیر تنظیم شده در ویندوز همخوانی دارد. بیشتر اجازه دهید تا خود ویندوز مدیریت انرژی را کنترل کند.

شبکه های دیتای آینده-بخش سوم

۳۰۲ بازديد
شکستن مرزهای امواج نور

اما این نهایتی است که می توان به آن رسید و گذشتن از این حد با وضعیت فعلی تکنولوژی خیلی ساده نیست. هدف کمیسیون EU به دست آوردن نرخ انتقال ۱۰۰۰TBit/s تا سال ۲۰۲۰ می باشد که قادر باشد نیازهای پهنای باند آینده را برآورده کند. این هدف که کاملاً جاه طلبانه است، بار بیش از حدی بر تکنولوژی جاری می گذارد، مخصوصاً وقتی مجبور است در فاصله چندین کیلومتری عمل کند. فقط فیبرهای تک هسته (سمت چپ را ببینید.) قادر هستند یک سیگنال بدون نویز را در چنین فواصل طولانی منتقل کنند و این فیبرها فقط برای یک سیگنال نور جا دارند، یعنی ۹٫۶Tb/s . این درست است که فیبرهای مالتی مود و چند هسته ای که چند سیگنال نوری موازی را منتشر می کنند، پیش از این هم مورد استفاده قرار گرفته اند، اما آنها فقط در فواصل چند متری کار می کنند؛(حفاظت و پشتیبانی شبکه های داده) در فواصل طولانیتر سیگنالها با هم تداخل می کنند. در حالت استفاده از فیبرهای مالتی مود، امواج نور از زوایای متفاوت وارد می شوند به طوری که به صورتهای متفاوتی روی دیواره های فیبر منعکس شده و هنگامی که توسط گیرنده دریافت شدند می توانند از هم تمیز داده شوند. 
در تابستان ۲۰۱۴ گروه بین المللی تحقیقاتی High-Speed Optical Communication Group یک رکورد سرعت جدید ۴۳ Tb/s با نوعی کابل از شرکت مخابراتی ژاپنی NTT ثبت کرد. در این آزمایش یک تک لیزر، سیگنال را به درون یک کابل چند هسته ای با هفت فیبر تزریق می کند. چند ماه بعد، یک تیم بین المللی از محققین هلند و آمریکا یک پرش سرعت به ۲۵۵ Tb/s را اعلام کردند. آنها با کمک ترکیبی از انواع مختلف کابل به این سرعت دست یافتند. آنها نیز از کابلی با هفت فیبر استفاده کردند، اما هر فیبر سه مود برای انتقال دیتا داشت. سوراخهای کوچکی که اطراف این فیبرهای کم – مود حفر شده بود، امواج نور را از یکدیگر محافظت می کرد. ترکیب کابلهای کم – مود و چند هسته ای، ۲۱ سیگنال را به طور همزمان منتقل کرد، که در فاصله یک کیلومتری بدون مشکل دریافت شد.

استفاده از تکنولوژی MIMO در فیبر

انتقال همزمان چندین سیگنال روی فرکانس های یکسان از طریق کابل های مالتی مود و چند هسته ای، مالتی پلکسینگ تقسیم فضایی (SDM) نامیده می شود. این روش معادل قاعده MIMO است که در WLAN و برای LTE استفاده شده است. SDM جایگزین دو روش قدیمی شده است: مالتی پلکسینگ تقسیم زمان و مالتی پلکسینگ تقسیم طول موج (TDM و WDM). TDM این امکان را فراهم می کند که سیگنالهای کند از چندین منبع، یکی پس از دیگری روی یک اتصال فیبر سریع گذاشته شوند و سیگنالها از یک خط سریع به چندین سیگنال کند توزیع شوند. 
اگر پروژه ۵G قرار است پیاده شود، این کافی نیست که فقط پهنای باند بیشتر برای شبکه زیرساخت فراهم شود. همچنین لازم است که تحویل دیتا نیز بهینه شود. تا کنون شبکه های پسیو نوری برای این توزیع استفاده شده اند، یک GPON (Gigabit Passive Optical Network) سیگنالهای ورودی را از طریق TDM تقسیم کرده و آنها را به دستگاههای انتهایی مناسب منتقل می کند. از آنجا که فقط TDM استفاده شده است، پورتهای مجزای مشترکین اغلب فقط به حداکثر ۱۰GBit/s دسترسی دارند. این سرعت می تواند با اضافه کردن WDM یعنی انتقال موازی کانالهای چند رنگ به یک پورت به طور قابل ملاحظه ای افزایش یابد. بر حسب دستگاه خروجی، فرد همچنین می تواند محدوده فرکانسی این کانالها را تعریف کند. فرکانسهای بالاتر به معنای نرخهای بالاتر دیتا و فاصله کمتر هستند. در ماه فوریه، هوآوی یک چنین WDM-PON و یکپارچگی آن در شبکه LTE را تست کرد. این WDM-PON 32 کانال ۱۰GBit/s برای ارسال دیتا به دستگاههای انتهایی داشت. (پشتیبانی از شبکه های دیتا آینده) ساخت چندین کانال، نرخ دیتا را در یک اقدام ضربتی چند برابر می کند. این نرخ انتقال به مشتری نهایی می رسد. این اقدام نیز ضروری است؛ در غیر اینصورت رادیوی ۵G توسط خود شبکه زیرساخت پس زده خواهد شد.

MIMO توده ای با ۱۰۰ آنتن

انتقال ۵G در فرکانسهای بالا انجام می شود. این به معنای یک فاصله کم است. به خاطر طول موجهای کوچک، اندازه بهینه آنتن نیز کوچک است. این موضوع اجازه نصب صدها آنتن در یک دستگاه گیرنده را برای افزایش فاصله می دهد. دانشگاه Lund یک نمونه از این دستگاه توسعه داده است.

ساختار فیزیکی یک کابل فیبر نوری

هسته شیشه ای نور را هدایت می کند. این هسته شاخص انکساری بالاتری از شیشه روکش هسته دارد و بنابراین نور نیز می تواند اغلب بدون تلفات به زاویه ها هدایت شود. تعداد سیگنال ها، یعنی امواج نور که می توانند به صورت همزمان فرستاده شوند به نوع کابل بستگی دارد.

 
رکورد کابل مالتی مود و چند هسته ای

در سال ۲۰۱۴، یک تیم بین المللی از محققین، حداکثر نرخ دیتا را تا ۲۵۵ Tb/s بالا بردند. آنها برای این کار کابلی با هفت فیبر را مورد استفاده قرار دادند. هر فیبر کم مود، سه مود را منتقل می کرد. حفره های ریز هوای اطراف فیبرها سیگنالها را از تداخل محافظت می کنند.

ارسال سیگنالهای نور از طریق مالتی پلکسینگ

در حالت مالتی پلکسینگ زمان، چندین سیگنال کند یکی پس از دیگری روی یک سیگنال سریع گذاشته می شوند. WDM به طرز مؤثرتری باند فرکانسی را به کانالهای رنگ تقسیم کرده و می تواند آنها را همزمان ارسال کند.

استفاده از کانالهای فرکانسی باریکتر

از مدتها قبل کانالهای WDM با عرضی بین ۵۰ و ۱۰۰ GHz استفاده شده اند. در یک آزمایش میدانی توسط بریتیش تلکام در سال ۲۰۱۴، عرض آنها به ۳۵GHz کاهش یافت. این کار نرخ انتقال دیتا را افزایش داد.

سرعت مناسب برای هر پورت

تاکنون شبکه های نوری پسیو (GPON) دیتا را از طریق TDM توزیع کرده اند. در آینده این کار توسط تجهیزات WDM-PON انجام خواهد شد، که برای هر سناریوی خروجی، فرکانسهایی با نرخهای انتقال متفاوت فراهم خواهند کرد.

شبکه های دیتای آینده-بخش دوم

۲۹۷ بازديد
انتقال در فرکانسهای بالا

از نقطه نظر فنی فرکانس های بالا مزایای خود را دارند، چون با افزایش فرکانس، طول موج سیگنال ها کاهش می یابد. این موضوع همچنین اندازه بهینه آنتن های گیرنده را کاهش می دهد.(پشتیبانی شبکه های دیتا) در نتیجه، بعنوان مثال برای انتقال در ۲۸GHz آنتنی با طول فقط نیم سانتیمتر مورد نیاز است. متاسفانه سیگنال در ۲۸GHz به ندرت بدون اختلال دریافت می شود. این سیگنال به حدی منحرف، منعکس و تضعیف می شود که یک آنتن به سختی برای دریافت بدون نویز کفایت می کند. راه حل این مشکل MIMO (Mutiple Input and Multiple Output) توده ای نامیده می شود. پیش از این از یک MIMO معمولی برای بهینه سازی دریافت WLAN و LTE استفاده شده است؛ اما اغلب دو تا چهار سیگنال در یک زمان ارسال و دریافت شده اند. فرکانس های بالا این امکان را فراهم می کنند که چندین دوجین آنتن کوچک در دستگاه های موبایل و صدها قطعه از آنها را در یک ایستگاه انتقال برای MIMO توده ای جا داد. اولین نمونه ها از هوآوی و دانشگاه Lund نشان می دهد که صنعت هنوز کار زیادی برای انجام دادن در زمینه مینیاتوری کردن تکنولوژی دارد. (پشتیبانی از شبکه داده ها) سایر مفاهیم فقط بتازگی پیاده سازی شده اند. بعنوان مثال رادیوی جهت دار روی گروهی از آنتن های ریز که بسته به زاویه برخورد سیگنال، خودشان را تنظیم می کنند.
ترکیب فرکانسهای بالا و سلولهای کوچک به خوبی مناسب نیاز سرویسهای آینده است، که بیشتر وابسته به قابلیت اطمینان و زمانهای پاسخ سریع هستند تا نرخهای بالای دیتا. رانندگی خودکار در شاهراهها نمونه ای از این سرویسها است. در اینجا وسایل نقلیه کنترل شده توسط کامپیوتر از طریق یک سلول کوچک کنار جاده با همدیگر ارتباط برقرار می کنند. این قاعده دستگاه – به – دستگاه در حال حاضر در ویرایش جدیدی از استاندارد LTE پیاده سازی شده است. یک پیاده سازی بلا درنگ از نرخهای دیتای بالا و زمانهای پاسخ سریعتر نیاز به اینترنت تماسی دارد، که تمرکز اصلی آزمایشگاه ۵G در دانشگاه درسدن است. این موضوع با کنترل کردن دستگاهها از راه دور در هم تنیده است. پهنای باند از روبوتهای نجات برای حوادث غیر مترقبه گرفته تا اطاقهای عمل از راه دور پزشک اورژانس، در ترکیب با یک عینک واقعیت افزوده نظیر Oculus Rift گسترش می یابد.
بیسیم ۵G نمی تواند بدون به روز آوری شبکه زیرساخت پیش برود. بنابراین تکنولوژی جدید فیبر نوری کمک می کند که خروجی دیتا افزایش بسیار زیادی بیابد.
ایجاد شبکه های جدید که برنامه ریزی شده است، فقط باعث ایجاد سؤالاتی در باره امکان پذیری فنی شبکه بیسیم آینده نشده، بلکه کارآیی شبکه زیرساخت نیز مهم است. این موضوع هم به کار اتصالات کابلی در فواصل زیاد می آید و هم برای تغذیه محلی شبکه رادیویی ۵G استفاده می شود.(پشتیبانی شبکه های فیبر) سیسکو در باره اینکه چقدر دیتای بیشتر در هر رشته فیبر منتقل خواهد شد، یک پیش بینی انجام داده است- حجم دیتا تا سال ۲۰۱۸ سه برابر خواهد شد، و فقط چهل درصد آن از کامپیوترها و ایستگاههای کاری متصل شده از طریق کابل خواهد بود. مابقی از مشترکین جدید شبکه ۵G یعنی تلفنهای هوشمند، تبلت ها و دستگاههای شبکه شده خواهد آمد. اگر شبکه موجود فیبر گسترش پیدا نکند، رویای ۵G به نتیجه نخواهید رسید. بر خلاف رادیو، پهنای باند کافی برای امواج نور فرکانس بالا وجود دارد. در حال حاضر، کابلهای فیبر نوری تا ۱۰۰GBit/s را در فواصل طولانی در کانالهای فرکانسی که هر کدام ۱۰۰GHz هستند و از طول موج هایی بین ۱۲۶۰ تا ۱۶۷۵ نانومتر استفاده می کنند، منتقل می کنند. از آنجایی که یک کابل می تواند حداکثر ۹۶ کانال را به صورت همزمان از طریق مالتی پلکسینگ تقسیم طول موج  منتقل کند، پهنای باند به حداکثر مقدار خارق العاده ۹٫۶ TeraBit/s (Tb/s) می رسد.

ادامه دارد...