ز: آنها بیش از حد جلوتر از زمان خودشان بودند
ایده ی کامپیوتر شبکه ی اوراکل می توانست مسیر تاریخ کامپیوترها را طور دیگری رقم بزند؛ اما آنها ایده ی خود را در زمان نامناسبی ارائه دادند.
اوراکل به چند دلیل میانه ی خوبی با گوگل ندارد. گوگل یکی از پایه های امپراطوری خود یعنی سیستم عامل اندروید را براساس زبان برنامه نویسی مبتنی بر جاوا ساخته است که توسط یکی از بزرگترین زیرمجموعه های شرکت اوراکل، یعنی سان مایکروسیسیتمز خلق شده است. (پشتیبانی شبکه) به خاطر همین موضوع، این دو شرکت سال هاست که پیگیر کارهای قضایی هستند. گوگل در چند مرحله از دادگاه ها پیروز شده اما آخرین مرحله ی دادگاه تنها یک برنده داشت و آن هم اوراکل بود؛ دادگاه فدرال ایالات متحده استفاده ی گوگل از جاوا را غیرمنصفانه تشخیص داد و اکنون هم پرونده به دادگاه های زیرمجموعه برای ارزیابی میزان صدمات و پیامدهای اقدام گوگل ارجاع داده شده است و این مرحله هنوز هم در جریان است. البته سوال اینجاست که آیا نبرد آنها صرفا بر سر این برنامه و دزدیده شدن رویای اوراکل توسط گوگل است یا خیر؟ به نظر می رسد که ریشه ی این رقابت و اختلاف را باید در زمان های دورتری جستجو کنیم.
لری الیسون در مصاحبه ای با ایندیپندنت در سال ۱۹۹۷ درمورد NC گفت:
NC بخشی از استراتژی ما برای پایین کشیدن شرکت مایکروسافت از تخت فرمانروایی بود.
پیدایش کامپیوترهای شبکه در دهه ی ۹۰ به خاطر نبرد لری الیسون با مایکروسافت اتفاق افتاد. ایده ی بزرگ الیسون نتوانست دنیا را تغییر دهد؛ تا اینکه شخص دیگری این ایده را امتحان کرد.
بینش الیسون به عنوان کسی که از پستی وبلندی های مسیر پایگاه های داده و همچنین چگونگی کارکرد و پیچیدگی شبکه های کامپیوتری آگاهی داشت واقعا فوق العاده بود، ولی شاید زمان مناسب پیاده سازی ایده های او آن موقع نبود.
ایده ی NC، پاسخ مستقیمی به موفقیت های شرکت مایکروسافت بود؛ شرکتی که دستاوردهای آن همیشه در مقایسه با اوراکل دست برتر را داشت. اوراکل محصولات اینتل را وارد کار خود نمی کرد و بیشتر حالت یک فروشنده را داشت. مایکروسافت در سال ۱۹۹۵ یک کسب وکار وابسته به مشتری به شمار می رفت. هیچ فروشنده ای یک ویدیوی Weezer را در CD نصب خود قرار نمی داد. الیسون در سال ۱۹۹۴ و هنگام ملاقات با بیل کلینتون و تعدادی از مدیرعاملان سیلیکون ولی (ازجمله رئیس های سان مایکروسیستمز و اپل) از کلینتون خواست صنعت کامپیوتر را به سمتی ببرد که ماشینی با قیمتی کمتر از ۵۰۰ دلار بسازند. کلینتون برای این کار همان قدری تلاش کرد که جان کندی برای رساندن آمریکا به ماه تلاش کرده بود.
البته ایده به دلیل ظهور رسانه در زمان مناسب توسط الیسون بعدا توجهات را به خودش جلب کرد. الیسون در سپتامبر سال ۱۹۹۵ در انجمن فناوری اطلاعات اروپایی شرکت داده های بین المللی در پاریس، مفهوم NC یا کامپیوتر شبکه را مطرح کرد. او مدلش را برخلاف مدل کامپیوتر شخصی می دانست و می گفت که مدل کامپیوتر شخصی انتخاب خوبی برای اکثر مشتریان نیست.
الیسون در مقاله ی دنیای کامپیوتر گفت:
کامپیوتر شخصی، دستگاه مسخره ای است و ایده ی آن بسیار پیچیده و گران است. آن موردی که دنیا می خواهد، وصل شدن به همان دیواری است که برق را از آن می گیرد و از همان دیوار باید به اطلاعات دسترسی داشته باشد.(پشتیبانی شبکه)
گفته ی الیسون مقدمه ای از بینشی جدید بود و بیل گیتس از ایده ی قدیمی خود دفاع می کرد. بیل گیتس در آن زمان گفت:
شما هنوز هم به راهی برای ذخیره ی برنامه هایی که از شبکه و داده های شخصی خود دانلود می کنید نیاز دارید.
شرکت مایکروسافت که به تازگی ویندوز ۹۵ را عرضه کرده بود، ظاهرا اکثر رقیبان خود را با آن شکست داده بود. شرکت اپل بدون استیو جابز در تنگناهای وخیمی بود. کسب وکار کامپیوتر شخصی شرکت IBM هم در آن زمان هنوز رونق زیادی نگرفته بود. در آن هفته، چالشگر جدیدی در پاریس پا به میدان گذاشت.
گفته های الیسون، مشکل اصلی کامپیوترها را بیان می کرد:
کامپیوترها برای افراد معمولی بسیار گران بودند.
تصویر و ایده جدید الیسون، راهی عالی برای ارتقای نام شرکتش بود
براساس برآورد cnet، تعداد ۴۶ میلیون کامپیوتر شبکه ای که مدیر ارشد اوراکل، جیم لینچ، در سال ۱۹۹۶ پیشنهاد کرد، می توانستند تا سال ۲۰۰۰ وارد بازار شوند. (تازه این تعداد حداقل بود و می توانست به ۱۰۰ میلیون هم برسد). نیروی زیادی پشت طرح مفهومی الیسون در آن زمان بود. الیسون توانست بر شرکت هایی مثل IBM و نت اسکیپ پیروز شود. این شرکت ها به خاطر قدرت مایکروسافت کمی گوشه گیر شده بودند.
در اوایل دهه ۱۹۹۰ تعدادی از شرکت ها از جمله اوراکل سعی کردند که تلویزیون تعاملی را به دستگاه دیگری تبدیل کنند. این اتفاق در سال ۱۹۹۸ رخ داد. شرکتی هنگ کنگی سرویس استریمی مانند نت فلیکس راه اندازی کرد.
عموم مردم برای تلویزیون تعاملی آماده نبودند؛ برای همین بسیاری از شرکت های فناوری زمینه مشخصی نداشتند. کامپیوتر شبکه ی زمینه مناسب را برای آنها فراهم کرد.
اوراکل، سرور رسانه ی اوراکل را ایجاد کرد که برای ارائه فیلم، موزیک، و سایر قابلیت ها به مشتریان طراحی شده بود. بخش های سرور بعدا برای پیشتیبانی از مفهوم NC وارد کار شدند.
کامپیوتر شبکه از جهات زیادی شبیه فناوری تلویزیون تعاملی بود.
چنین شیوه ای شرکت های دیگر را نیز به تغییر در فناوری تلویزیون تعاملی تشویق کرد. به عنوان مثال شرکت بریتانیایی ایکورن براساس یک مصاحبه با BBC2 با الیسون ارتباط برقرار کرد. Acorn فناوری های زیادی برای انقلاب در عرصه ویدیوهای سفارشی در اختیار داشت و متوجه شد که فناوری ست تاپ باکس یا دستگاه گیرنده دیجیتال شرکتش، بسیار شبیه بینش الیسون است.
حتی برخی از شیوه های اداری NC در عرصه ی پیشنهادات تلویزیون تعاملی شکست خوردند. سان مایکروسیستمز که زبان برنامه نویسی جاوا را برای دریافت تلویزیون های تعاملی خلق کرد، سرانجام جاوا را به یک زبان برنامه نویسی کلیدی برای وب تبدیل کرد. اوراکل اکثر مشخصات فنی NC را حول کامپیوترهایی قرار می داد که از برنامه های جاوا استفاده می کردند. خود شرکت سان هم کامپیوتر شبکه ای ساخته بود که کاملا براساس جاوا بود.
حتی سیستم عامل جاوااستیشن شرکت سان هم با زبان جاوا نوشته شده بود و ماشین را به یک مورد قوی در رقابت تبدیل کرده بود.
کامرون گری ، یکی از کاربران یوتیوب چندی پیش تحلیلی از سیستم به عمل آورد. او طبق دستور دیگ قدیمی خود، یک جعبه کوچک عجیب پیدا کرد که بسیار کند بود، ولی شامل یک آفیس سوئیت داخلی و مرورگر وب هات جاوای شرکت سان بود. گری گفت:
استفاده از چنین مواردی در محیط تولید واقعا سخت است.
لری تسلر ، یکی از مدیران اجرایی شرکت اپل در سال ۱۹۹۶ گفت:
عناوینی برای سازگاری با NC طراحی خواهند شد. همچنین وب سایت هایی برای NC به وجود خواهند آمد. تمامی این شرکت ها ماشین هایی خواهند داشت که بتواند چنین کاری انجام دهد. (پشتیبانی شبکه اوراکل)پیپین یا هر مشتقی از آن، یکی از ماشین های شرکت اپل برای انجام چنین کارهایی است.
لری الیسون که یکی از دوستان صمیمی استیو جابز بود و بعدا هم به یکی از اعضای هیئت مدیره ی اپل تبدیل شد، به عنوان یکی از تهدیدات آینده دور اپل شناخته می شد. بسیاری از طرفداران شرکت اپل فکر می کردند که الیسون برای خرید اپل تلاش خواهد کرد تا از ایده ی NC حمایت کند. اما طبق گفته ی الیسون، جابز با گفت وگو، او را از این کار منصرف کرد و از او خواست شیوه ای آرام تر پیش گیرد و خودش (جابز) را مسئول شرکت قرار دهد. آنها ابتدا کاری کردند که اپل شرکت نکست را بخرد. سپس جابز کم کم اوضاع را به سمتی پیش برد که مسئولیت نکست را هم برعهده بگیرد و این اتفاق هم افتاد.
اما متاسفانه چنین حرکتی به نفع ایده ی الیسون نبود. وقتی جابز دوباره مسئولیت شرکت اپل را برعهده گرفت، پیپین و هر سیستم کلونی را اپل در آن زمان از آنها حمایت می کرد را کنار گذاشت و به جای آنها، آی مک را عرضه کرد. آی مک برخی از ایده های پیپین را در خود داشت.
آی مک به ماشینی تبدیل شد که خانه های آمریکایی ها در سال های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ پر کرد و دیگر جایی برای NC نبود.
اریک اشمیت دانشمند اصلی شرکت مایکروسیستمز در آن زمان و مدیرعامل و رئیس اجرایی بعدی گوگل در توضیح ارزشی که سان برای NC قائل بود در مقاله ای در سال ۱۹۹۵ به نیویورک تایمز گفت:
ما معتقدیم که در آینده NC ها در قالب های مختلفی وجود خواهند داشت: از نسخه های قابل حمل گرفته تا نسخه های دسک تاپ. آنها به وجود خواهند آمد و بسیار موفق ظاهر خواهند شد. عرضه ی آنها تنها توسط شرکت سان و اوراکل صورت نخواهد گرفت. قیمت آنها بسیار پایین خواهد بود و بیشتر شبیه وسایل الکترونیکی مصرف کنندگان خواهند بود.
اشمیت به عنوان رئیس و مدیرعامل گوگل روی یک شرکت در سایه کروم بوک (موردی که امروزه بیشترین شباهت را به مفهوم NC دارد) نظارت داشت.
دیدگاهی اجمالی درمورد NC
اگر بخواهیم به جریان در طولانی مدت نگاه کنیم، ایده ی الیسون آنقدرها هم بد نبود. الیسون کسی نبود که برای به دست آوردن پول چنین کارهایی انجام دهد. مفاهیم NC در جاهای دیگر زنده باقی ماند: مثلا در پردازش ابری ، در گوشی های هوشمند و حتی در شرکت هایی که لری الیسون مالک آنها نیست.
کامپیوترهای ما تمایل به داشتن ذخایر آنها هستند؛ ولی ما درنهایت اکثر کارهای خودمان را در وب انجام می دهیم. اریک اشمیت که به ایده الیسون اعتقاد فروانی داشت، درنهایت از آن در گوگل استفاده کرد و باید دید در بحث قضایی بین دو شرکت چه پیش می آید.
لری الیسون اشتباه نمی کرد، بلکه تنها در زمان بدی و بسیار زودتر از موعد مناسب، ایده اش را مطرح کرد.
منبع: زومیت
